SOSYAL MEDYA, SANAL ÂLEM

İnsanoğlu bu, her çağda kendince yaşamın güçlüklerini aşmak için çözümler üretme yeteneğine sahip bir zihin gücüne sahip bir canlı türü. Mağara devrinden uzay çağına insanoğlu hayli yol aldı; bilimde, teknikte, fende. Yeni yeni galaksiler keşfediyor, oluşan ve yok olan bir yıldızı görüntülemek için milyar dolarlık dev teleskoplarla 24 dört saat aralıksız evrenleri gözetleyip duruyor, bitip tükenmez bir hazla, umutla, merakla.

Siyah – beyaz devirlerinden bu yana başlı başına yaşamın ekmek – su gibi bir parçası olan televizyon ve daha nice nice teknolojinin nimetleriyle insan, yaşamını anlamlı kılmak için bir duygu bağımlısı olarak, epey yol aldı.

İnsan okur – yazar oldu, okullara gitti, üniversiteli oldu, yazar – şair oldu, dünyayı gezdi, gönüller fethetti. Ama her zaman yine de sosyal bir varlık olarak, ne uzayı merak ettiği gibi, ne de her an yalnızlığını ve eksiklik hissini azaltmak için yeni yeni icatlar var etmekten geri kalmadı.

Televizyonlar var, radyolar var, kitaplar var, cd’ler var, sinemalar var, gazeteler, dergiler var ama şimdi birçoğumuzu ağlarına saran bir Sosyal Medya’mız var… 

Işığın Vurur Gönüllere Şahkulu

Gönüllerde bir ışık, özde bir hasret

Uzak yolcuların umudu Şahkulu

Dildeki dilekler, cemdeki çerağlar

Kuruyan dudakların suyu Şahkulu

Darında didar görüp coşanlar nuru

Hakk eyvallah diyenler mührü Şahkulu

Yaz bahar ayında sümbüllerin açar

Bülbüllerin öttüğü daldır Şahkulu

Hakikat postunda oturan pirlerle

Davan Hüseyin davasıdır Şahkulu

Hep yanan ocağındaki dostlarınla

Cümle mazlumlar dergâhıdır Şahkulu

Anadolu’dan Rumeli’ne bin selam

Dervişlerine canlar kurban Şahkulu

Serden geçenlerin doymazlar tadına

Serdarlar sultanı mürşittir Şahkulu

Cevheri’yim çok çağlayıp coşup aktın

Nihayet sonunda durulup ulaştın

İlimler deryasına, Hünkâr’a vardın

Yolun aynı yol, sürekler aynı sürek

Muhabbet meydanının şahı Şahkulu

Ayhan Aydın, 4 Mayıs 2020

Korona Koymuşlar Ayrılığın Adını

Hasret dağları büyüdü ha büyüdü

Sitem edip efkârlanma günleri var

Hüzünlü gönüller yandı da kavruldu

Korona koymuşlar ayrılığın adını

Yahudileri yaktı ırkçı Almanlar

Gözyaşından anlamazlar mı cahiller

Gece gündüz yavrusunu sayıklarlar

Korona koymuşlar sevgisizliğin adını

Tam belli oldu özden gerçek dostluklar

Kuma gömdüler başlarını benciller

Gerçekten insan emekçi sağlıkçılar

Korona koymuşlar korkaklığın adını

Varlıklıları semirdikçe semirir

Fakirleri de kara kara düşünür

İşsizler, iflas edenler efkârlanır

Korona koydular çıkarcığın adını

Kendi kendine açtı soldu çiçekler

Bir yılları da boşa giden tüm gençler

Hasatları tarlada kalan çiftçiler

Korona koymuşlar yokluğun adını

Cevheri’yim tüm yalanlara karnım tok

Dünyayı yöneten kurnazlar hayli çok

Kasırga mı, tufan mı tam da bilen yok

Korona koymuşlar fırsatın adını

Ayhan Aydın

20 Mayıs 2020

Can dostlar şiir yeryüzünde en çok sevip değer verdiğim uğraştır. Benim yazdıklarım deneme sayılır. Adil Ali Atalay'a göndermiştim ama burada yayınlamayı unutmuşum. Bir ay önce Korona ile ilgili duygularımı yazmıştım...

Türlü Hayaller De Geldi Önüme

Bugün ben bir kabristana uğradım
Gözümün yaşı da sel oldu aktı
Sorup kendi özümü de yokladım
Benliğim dertleri coştu da aktı

Türlü hayaller de geldi önüme
Sisler sardı da sızdılar gönlüme
Hiç ummaz idim de girdim kuyuya
Nice feryatları duydu da aktı

İniler dururlar dertli olanlar
Hayalden gitmezler elbet sevenler
Vaz mı geçer elbet bağrı yananlar
Kavuşma umudu köz oldu aktı

Cevheri'yim benim sılam çok uzak
Ahdi peymanım da bu yurttan ırak
Çok görmeyin dostlar yarası sıcak
Dermanı bulunmaz lav oldu aktı

Ayhan Aydın
27 Mayıs 2020

Bir Güvercin Uçamadı Bugün

Bir güvercin uçamadı bugün
Süzülemedi mavi gök altında
Sarı büyük bir ağızdan geldi ölüm
Çığlık çığlığa
Ne bilir martı bayramı, seyranı
Teker teker yoldu kurşuni kanatlarını
Bir çatı damında
Ürkek ürkek bakıp bakıp kımıldandılar
Yarı sersem, yarı telaşlı arkadaşları
Ağaçlar, taşlar ve ben tanık olduk
Bu doğa kanununa
Onun ise keyfine diyecek yoktu
Güzelce kuruldu uzun bir baca başına

Ayhan Aydın

24 Mayıs 2020