“ YÜREĞİMDE İNCE DALLAR KIRILIR”…

KÜÇÜK PRENSE MEKTUPLAR (DENEMELER) – (2014)

Ayhan Aydın

Hayalin ötesinde, sonsuzluğun sınırsızlığının dışında mutluluğun ne olup olmadığını çok sık sormuştu yazar genç yaşlardayken.  Yaklaşık otuz yıldır sorduğu sorunun yanıtını alamadan bedbin, huysuz, kararsız, çoğu zaman karamsar sürükledi zincirler bağlanmış ayaklarından acıklı yaşamını. Çok genç yaşta ölenler vardı, intihar edenler, intihar eder gibi yaşamını tüketenler…

Niceleri geldi, niceleri geçti şu dünyadan. Niçin geldiler, niçin gittiler kimse bilmedi, bilemedi tam.  Dipsiz bir derin kuyudaymışçasına, karabasanlar içinde yolunu kaybeden yaralı bir atlı gibi öfke soluyan nice tedirgin ruhlar gezindi bu dünyada.

Niceleri örselenmiş yaşamına avuntular aradılar, niceleri, niceleri…

Şimdi de yazar zaman zaman eskilere dönerek, oralara dönmekten zevk alıyormuşçasına geçmişine uzun uzun baktı, acaba geleceğimi geçmişimde bulabilir miyim avuntusuyla.

Evet, evet zaman zaman da çok mutlu oldu gerçekten; geçmiş özellikle çocukluk elbette mutluluk kaynağıydı. Sonu uçurum olmayan çocukluk günlerinin sevgisi, özlemi, aşkı insanı mutlu kılar, tatlı bir rüyaymış gibi insana huzur verirdi.

AVRUPA’DA ALEVİLER BEKTAŞİLER ARASINDA 100 GÜN (2013/2014) 10. YAZI

 Ayhan Aydın

AVUSTURYA VE ALMANYA GEZİSİ (20 EKİM – 1 ARALIK 2014)

STUTTGART VE ÇEVRESİ

(19 KASIM – 1 ARALIK 2014)

 19 KASIM ÇARŞAMBA

Eskiden beri ismini sıkça duyduğum Stuttgart’ın bu kadar güzel olabileceğini doğrusu düşünememiştim.  Her taraf orman, yeşillik içinde bir büyük bölge burası.  Zaten bir eyaletin başkenti olan Stuttgart kent merkezi dışında yakın çevresinde on beşe yakın küçük kent barındıran ana merkez. Bir ifadeyle tencereye benziyor. Dört bir tarafı yükselti içinde çukurda bir yer. Yazları da, kışları da diğer bölgelere göre daha sıcak bir yer. Avrupa’da her yerde olduğu gibi ama merkez çok yoğun bir yaşam-iş- alış veriş ve eğlence merkezi. Burada ev fiyatları, kiralar çok yüksek. Ama şehrin hemen dışında tepelerde asıl zenginler otuyormuşlar. Özellikle yazları oralar çok iyiymiş.

Ben kent merkezine çok yakın Heymaden’de Şiran’lı hemşehrilerim Gülbahar – Ayhan Doğu çiftine misafir geliyorum. Misafir bir gelince bir daha gitmiyorsa vay ev sahibinin başına gelene! Bir kere geldik, pir geldik, kal kalış kaldık. Telefon bağlantıları, alışkanlık gibi ve ilk konaklama nedeniyle buradan ayrılamadım, iki haftaya yakın burada kaldım. Burası benim Stuttgart’taki merkezim oldu. Ama sürekli dolaşarak epey bir iş yapmaya gayret ettim.

Gülbahar - Ayhan çifti anlayışlı, hoşgörülü, candan insanlar. Gülbahar Ablam uzun yıllar öncesinden sürekli okuyan, araştıran, sorgulayan ve Alevilik uğraşılarından dolayı Cem Vakfı’nı gönül vermiş bir canımızdır. Uzun yıllar öncesinden tanışıyoruz. Aleviliği bu kadar benimseyen, özümseyen, yaşayan bir başka bayan bulmak zor şu Avrupa’da. Herkesi hayat bir yerlere savurmuş, ya da insanlar isteyerek kendi kendini savurmuş. Birileri de bu arada Gülbahar Abla da kendi köklerini yaşatmayı başarmış. Gülbahar Doğu; kendi değerlerine sahip çıkan, inancını yaşayan ve yaşatan can insanlardan birisi.

AVRUPA’DA ALEVİLER BEKTAŞİLER ARASINDA 100 GÜN (2013/2014) 9. YAZI

Ayhan Aydın

 AVUSTURYA VE ALMANYA GEZİSİ (20 EKİM – 1 ARALIK 2014)

 GİZLENİR

 Ne âlemlerdesin gül yüzlü canım

Özlemimde karlı dağlar gizlenir
Diri dolansa da hasta bir yanım
Durgun göller bile çağlar gizlenir

Hiç insafın yok mu akan yaşıma

Zehir zıkkım girdi ekmek aşıma
Yeşillik kokusu vurur başıma
Hazana dönünce bağlar gizlenir

 Bu hasretlik saldı kedere gama

Ne içten sarılır ne tutar yama
Âlemin içinde eğilmem amma
Ezeli tenhada ağlar gizlenir

 Ezeli Doğanay

20 Ekimde Baba Mansur Derneği’ni temsilen; Avusturya Viyana’ya, muharrem etkinlikleri çerçevesinde, Süleyman Metin Dede ve Ataner Yıldırım’la birlikte vardık. Bu gezinin oldukça zorlu bir gezi olacağı ilk günden anlaşılmıştı. Viyana oldukça soğuktu. Daha önce temas ettiğimiz kimi canların bizlere ilgisizliği moralimizi epey bozdu. Kazım Balaban’ın, gerekirse size bir misafirhane ayarlayalım, sözü ise bizi epey endişelendirdi; bizim misafirhaneye de, otele de verecek paramız yoktu. Geçen sene sağlam dostluk köprüsü kurduğum can insanlar Ali ve eşi Meryem Temeller Anadolu’nun burada yaşadığını, insanlığın ölmediğini bizleri 9 gün boyunca misafir ederek göstermiş oldular. Bizi açıkta koymadılar. Onlara şükranlarım vardır. Ama bu misafirlik biraz uzun sürdü, olanaklar çok zorluydu, Avrupa’da insanlar geniş evlerde oturmuyorlar, oturamıyorlar; buna imkânları elvermiyordu.