Öykünün Büyüsü

 Ayhan Aydın

Oktay Akbal ülkemizin yüz akı öykücülerinin başında yer alıyor. Niye yüz akı diyorum? Onun öyküleri, kitapları, denemeleri, tüm yazıları bizi aydınlık bir dünyaya götürüyor. İnsan sıcaklığı, duygu yoğunluğu o kadar fazla ki onun eserlerinde o öyküleriyle, yazılarıyla bir şiir atmosferinde yolculuk yaptırıyor bize. Bu büyük öykücümüzle yazı yoluyla yaptığım söyleşi çalışmasını sizlerle paylaşmak beni mutlu kılacak.

Sevgili Akbal öykü ve romanlarınıza, denemelerinize baktığımızda şiirsel bir anlatış, lirik bir temayla karşılaşıyoruz. Toplumsal sorunları anlatırken bile aynı sıcaklıkla kavrıyor kelimeleriniz, cümleleriniz bizleri.

Sultanahmet’te

Azerbaycanlı Halk Ozanı Fahrettin Salim Söyleşisi

Azerbaycan Bakü Üniversitesi’nde öğretim üyesi olan ve ozan kimliğiyle tanınan Doç. Dr. Fahrettin Salim ile “Ozanlık, Azerbaycan’da Kültür Hayatı, Alevi Ulu Ozanlarında Tasavvuf” konulu söyleşi, 29 Ağustos cumartesi günü Sultanahmet’te Divriği Gazetesi Merkez Bürosu’nda gerçekleştirildi.

Divriği Gazetesi – İlkezgi Sanatevi organizasyonuyla, Ayhan Aydın tarafından düzenlenen etkinliğe birbirinden değerli konuklar katıldılar.

Dört saatlik söyleşi ve sohbette Fahrettin Salim konuyla ilgi görüş ve düşüncelerini açıkladı, kendisine sorulan soruları yanıtladı, nefesler söyledi, şiirlerini okudu.

Etkinlik boyunca İlkezgi Sanatevi Yayın Yönetmeni Mustafa Karaçiftçi çekimler yaptı.  Bina bahçesinde hazırlanan lokmaların sunumu yapıldı, yemek duasını Aşur Nergis Dede verdi.

Etkinliğe;  Yazar –Ozan - Sanatçı Akın Ok, Araştırmacı – Yazar Ali Kaya, Alevi Kültür Dernekleri Başkanı Rüştü Durna, Araştırmacı- Yazar Seyyid Hüsamettin Aydın, Ozan-Yazar Yeter Şahin, Yazar Ayhan Tuncer, Bektaşi Dervişi ve Dede Deniz Mehmet,  Aşur Nergis Dede, Şair Kamil Baysal,  Halk Ozanı Ferman Taka, Halk Ozanı Hüseyin Kuzucan, Senarist, Yazar Kosova’nın Kültür İnsanı Hayrettin Gaş, Azerbaycan’dan Edebiyat Öğretmeni Leman Hanım ve diğer dinleyiciler katıldılar.

Son Toplantı ve Bazı Gerçekler…

Ayhan Aydın

Ben şimdi bir yazı yazsam çok uzun olur... Zülfü yâre dokunurum, kalp kırmaktan korkarım, kalbim çıkarılıp alınıp, kanlar içinde bırakılmak istensem de...

Kimi inanç önderi denen; bazı kişi ve kurum yöneticilerinin Başbakanın kapısına, alel acele, kimseye danışmadan gitmeleri, Aleviler ve Alevi dedeleriyle ilgili bazı taleplerde bulunmaları, Alevi Bektaşi kurumları arasındaki uyumsuzluğun en iyi resmidir.

Bütünleşelim, büyüyelim, sorunlarımızı birlikte çözelim derken; inanç önderlerimiz olmuş, yüzyıllar boyunca bu inancın temel taşıyıcılarından dedeler, babalar konusunda da şimdi büyük sıkıntılar yaşamaya başladık...

 Bütünden kopan, bir yerlerde umduğunu bulamayan, birilerine kızan hemen gidip bir dernek kuruyor.

 Aynayı yüzümüze tutmadıkça, gerçek bir Alevi Bektaşi gibi yaşamadıkça, Aleviliğin değerlerini her şeyin üstünde tutmadıktan sonra, daha nice, nice sorunlar yaşayıp, yıllarımızı boşuna geçireceğiz...

 Yol cümleden uludur, diye bir düsturumuz var… Yola birlikte gidilir, diyordu dedelerimiz, atalarımız, babalarımız, ozanlarımız…

 Ne oldu da bazı Aleviler Bektaşiler bin dört yüzyıllık ilkelerini ayaklar altına aldılar?

Nice işkenceler, katliamlar, sürgünler, karamalar, zorluklar bu yolu yozlaştırmaya yetmedi de, niçin şimdi otuz yılda birbirimizden uzaklaşır olduk, birbirimizin düşmanı kesildik?