ACIMADAN KESTİLER BİRER BİRER

Acımadan kestiler birer birer

Ellerimi, kollarımı, kanatlarımı

Dört ayağımı...

Hem de sallamayayım diye kuyruğumu

Yaşama sevincimi tümden yok ettiler...

Özgürlüğümü, hayallerimi, her şeyimi

Ama her şeyimi elimden aldılar...

Bir can olarak utandım

Güçsüz, çaresizdim

Hiç bir şey yapamadım

Yalvardım anlamadılar

Yakardım anlamadılar

Vicdansızdılar onlar...

Dayanamadım böyle yaşamaya

Kahrettim dünyaya...

Şimdi buralarda değilim,

Çok uzaklardayım

Özgürce koşabileceğim yerlerdeyim.

Yalnız, ruhumun bir parçası sizlerle

İnsanlar bu kadar vicdansızlaştıysa

Sizin dünyanız olmaz olsun...

Nasıl bakıyorsunuz çocuklarınız yüzüne?

Öyle çocuklar yetiştirin ki,

Bir daha hiç bir canlıya zarar vermesinler...

Dünya böyle yaşanılmayan bir yer olmayı hak etmiyor...

Dünyayı insanlar mahvediyor.

Burayı yine ancak onlar güzelleştirebilir...

Eğer eğitime, eğer çevreye önem vermezseniz,

Ben sizlere hakkımı helal etmem...

Haydi, çocukların ve yaşanılması gereken güzellikler aşkına

Kalın sağlıcakla…

Beni ve benim gibi işkence çekenleri hiç unutmayın,

Bunları önlemeye çalışın…

Belki o zaman sizi affedebilirim…

(Ayhan Aydın, 16 Haziran 2018)