Hüsamettin Dede’ye Şiir…

Bir çiçek kopardım dalından

Sonra koydum mezarına

Yalnızlığın soğukluğunu hissettim

Anlaşılmamış hüzünlü bir öykü gibi

Sonra

Çok düşündüm hayat denen

Çözümsüz bilmeceyi

İnsanlar acımasız, insanlar nankör,

İnsanlar anlaşılmaz

Ne anlatırsın duygusuz insana

Hüzünlü hayatlar dedim kendi kendime

Sonra çoğumuzun yaşadığı

Avuntularla geçirdiğimiz günler ve

Sevgi arayan gönüller

Mutluluk, aşk, sevgi

Bulutlu bir günde

Güneşi arar gibi aradığımız şeyler dedim

Bir çocuk çığlığı

Bir ananın feryadı

Kanayan bir kalp

Çıkar önüne her sokak başında

Kaçsan kaçamazsın

Gitsen gidemezsin

Haykırsan duymaz kimse sesini dedim

Ama inadına sen gülmeye devam et

Devam et Hüsamettin Dede

Kahkahalarınla yankılansın evren

Kahkahalarınla erisin hüzünler, karanlıklar

Karanlıkta değil sen aydınlıkta bir cansın

Ayhan Aydın

9 Ocak 2018

(Birinci Ölüm Yıldönümünde Hüsamettin Aydın’a Yazdığım Şiir)