KEDERİM

Kilim dokur gibi dokur

Halı örer gibi örerim kederimi

Kederim geceden kara

Kapkara yarasa kanı gibi

Koyu ve donuk

Giderim ben uzaklara

Kederim beni bırakmaz

Her ölenle ölür

Acı çekenle acı çekerim

Acım büyür büyür dağların doruklarında

Rüzgar vurur kavurur

Ruhumu

Kara geceden kara kederim

Gece bitmez

Gün ağarmaz

Yılanlar dolanır gövdemde

Keder beni bırakmaz

Çek git keder çek git üstümden

Oğlunun yasını çeken kadının yüzündesin

Oğlu yitmiş gitmiş ananın gözündesin

Çek git keder çek git

Tükettin beni

Türlü hallere koydun da şişirdin beni

Keder seni dilim dilim dilerim

Kanını döker leşini sererim

Çek git keder çek git benden

Zehir akıttın

Kan kusturdun

Var git keder var git yurdumdan

Kimsesiz evimde rahat bırak beni

Yedi iklim dört köşe

Keder seni sürerim

Katran kazanına atıp

Gözünü kör ederim

Bırak beni keder bırak beni

Soluğumu kestin soluğunu keserim

Zalim keder yeter çektirdiğin bana

22 Nisan 2014 (Hasan Nedim Şahhüseyinoğlu’nun kalp krizi geçirdiğini duyduğum anda)